- حسن نظر (حُ نِ نَ ظَ)
خوش نیتی. خوش بینی. مقابل سؤنیت. رجوع به ترکیبات حسن شود
معنی حسن نظر - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(حَ سَ نِ فَ)
لغت نامه دهخدا
فخرالدین ملک الشعراء هندی متخلص به فخر. درگذشتۀ 1199 هجری قمری او راست: ’المرجئه’ بفارسی، و فخرالحسن در ادب فارسی و نظام العقائد. (هدیه العارفین ج 1 ص 300)
(حَ سَ نِ نَقْ قا)
لغت نامه دهخدا
ابن داود بن حسن قرشی کوفی مقری مکنی به ابوعلی که درکوفه 352 هجری قمری درگذشت. او راست: ’اصول النحو’ و ’قراءه الاعشی’ و ’اللغه’. (هدیه العارفین ج 1 ص 270)
(حَ سَ نِ نَ)
لغت نامه دهخدا
ابن عبدالله یکیشهری ملقب به نظیف. درگذشتۀ 1277 هجری قمری او راست: تعریف السلوک و دیوان ترکی. (هدیه العارفین ج 1 ص 302)
(حَ سَ نِ نَ)
لغت نامه دهخدا
ابن علی مولوی رومی شیخ زاویۀ مولویان قاهره و متخلص به نظمی بود و در استانبول 1125 هجری قمری درگذشت. دیوان شعر ترکی دارد. (هدیه العارفین ج 1 ص 297)
(حُ نِ نَ سَ)
لغت نامه دهخدا
در اصطلاح علم بلاغت، آوردن کلمات را بدنبال یکدیگر بطور زیبا و رسا میباشد. و مثال آن را ’و قیل یا ارض ابلعی مائک و یا سماء اقلعی...’ (قرآن 44/11) آورده اند. (کشاف اصطلاحات الفنون از اتقان)
(حُ نِظَ)
لغت نامه دهخدا
حسن نیت. نیک اندیشی. مقابل سوء نیت، خوش گمانی. نیکوگمانی. و آن حالتی است که آدمی با آن مطمئن باشد و متوقع خیر باشد: حسن ظن بزرگان بیش از فضیلت بنده است. (گلستان). حسن ظن بزرگان در خصم بر کمال است. (گلستان). یکی از بزرگان در حق این طایفه حسن ظنی بلیغ داشت. (گلستان) ، خوش باوری. ساده لوحی
